Είναι λύση ο πόλεμος;

Γράφει η Κυριακή Παρασκευοπούλου

Οι τσακωμοί μεταξύ της Ρωσίας και της Ουκρανίας ξεκίνησαν στις 20 Φεβρουαρίου το 2014, με αιτία την κατοχή της Κριμαίας από τους Ρώσους. Αυτό πραγματοποιήθηκε ακριβώς μετά την «Επανάσταση της Αξιοπρέπειας» στην Ουκρανία, όπου μετά από πολλά βίαια γεγονότα που υπήρξαν, όπως π.χ. διαδηλώσεις, αστυνομικές επεμβάσεις και βολές από ελεύθερους σκοπευτές, ο τότε πρόεδρος της Βίκτωρ Γιανουκόβιτς, απομακρύνθηκε από την έδρα του και κατέφυγε στην Ρωσία.

Η κατοχή της Κριμαίας πραγματοποιήθηκε μετά από δημοψήφισμα του λαού, όπου μπορούσαν να ψηφίσουν αν επιθυμούν να συνταχθούν στην ρώσικη Ομοσπονδία ή αν επιθυμούν να παραμείνουν μέρος της Ουκρανίας με περισσότεροι αυτονομία και την επαναφορά του Κριμαϊκού συντάγματος. Ο λαός, ως γνωστόν, ψήφισε να συνταχθεί στην Ρωσική Ομοσπονδία, όμως η Ουκρανία δεν αποδέχθηκε αυτή την απόφαση και στο πλευρό της είχε την Ευρωπαϊκή Ένωση και τις ΗΠΑ.

Οι διαμάχες συνεχίζονται από τότε, καθώς η Ουκρανία θέλει να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ, κάτι που δεν ευχαριστεί και ιδιαίτερα την Ρωσία. Στις 24 Φεβρουαρίου, μετά από αρκετές προειδοποιήσεις, ο Βλαδίμηρος Πούτιν, κατέφυγε σε μια ίσως ακραία λύση του προβλήματος του. Διέταξε την συγκέντρωση ρωσικού στρατού γύρω από τα σύνορα της Ουκρανίας.

Το ΝΑΤΟ, φυσικά δεν παρέμεινε ουδέτερο και έριξε ακόμη λίγο λάδι στην φωτιά, αφού ξεκίνησε να στέλνει εφόδια και όπλα στην Ουκρανία. Αρκετές χώρες βοήθησαν την Ουκρανία, όπως για παράδειγμα οι ΗΠΑ που έστειλαν οικονομική βοήθεια σε αυτή, παρόλο που δεν επιθυμούν να βοηθήσουν με στρατιωτικό τρόπο (συμμετέχοντας στον πόλεμο) την χώρα. Επίσης, η Ελλάδα, που αρχικά ήταν ουδέτερη, μετά την ανακοίνωση πως σκοτώθηκαν αρκετοί Έλληνες λόγο του πολέμου, πήρε το μέρος της Ουκρανίας, και τους έστειλε όπλα.

Υπήρξαν παρεμβάσεις αρκετών χωρών που έστειλαν βοήθεια στην Ουκρανία σε αυτόν τον πόλεμο.

Αυτό το γεγονός ήταν κάτι που έφερε τον Βλαδίμηρο Πούτιν στα όρια του και διέταξε την εισβολή του στρατού στο Ντονμπάς. Με αυτή του την κίνηση, ο πόλεμος είχε και επισήμως κηρυχθεί. Με τον ρωσικό στρατό να προχωράει όλο και περισσότερο προς το κέντρο της πόλης του Ντονμπάς. Κατά την διάρκεια αυτού, υπήρξαν πολλές συνεδρίες μεταξύ των δύο χωρών που δεν έβγαλαν καμία άκρη.

Στην προσπάθεια, λοιπόν, της Δύσης να γίνει η μείωση της δύναμης της Ρωσίας, έχουν σταματήσει να παρέχονται υπηρεσίες όπως η πληρωμή μέσο κάρτας ή κινητού τηλεφώνου, η υπηρεσίες του youtube, instagram, messenger κτλ. Η κατάσταση αυτή όμως, έχει επηρεάσει και πολλές Ευρωπαϊκές και άλλες χώρες. Ως γνωστόν η Ρωσία παρέχει το 40% του φυσικού αερίου της Ε.Ε. και το 30% του πετρελαίου της. Ο πόλεμος αυτός θα πλήξει όλες τις χώρες παγκοσμίως, μέσα από τις αυξήσεις σε όλα τα αγαθά και τα καύσιμα.

Οι απώλειες δεν θα είναι δηλαδή μόνο για τις χώρες που εμπλέκονται στον πόλεμο αλλά θα είναι και για τον υπόλοιπο κόσμο. Η ανθρωπότητα όπως πάντα δηλώνει, είναι κατά του πολέμου. Εφόσον όμως η οικουμένη, είναι κατά των πολεμικών συρράξεων, γιατί τότε βλέπουμε στη σύγχρονη κοινωνία πως ο πόλεμος είναι η άμεση λύση για όλα? Μάλλον δεν θα μάθουμε ποτέ…