Σπάμε το ένα ρεκόρ μετά το άλλο

Μέλανη Πολυδώρου

Όχι, δεν είμαι υπερβολική, ποτέ δεν ήμουν άνθρωπος της υπερβολής και δεν έχω σκοπό να γίνω τώρα. Σε ένα μικρό νησί σαν το δικό μας είναι παράλογο να καταγράφονται σχεδόν 6.500 περιστατικά κορονοιού σε μια μέρα από 116,000 διαγνωστικές δειγματοληψίες, ενώ σχεδόν καθημερινά να έχουμε θανάτους συνανθρώπων μας από αυτήν την νόσο Πλησιάζουμε τους 1000 θανάτους.

Αλλά ποιος νοιάζετε;

Χαθήκαμε από καιρό μέσα στο μέτρημα και τους αριθμούς.

Θυμάμαι, ακόμη τις είδησεις να λένε για ύποπτα κρούσματα στον ένα τόπο και στον άλλο. Τον πανικό να μας καταβάλει και τα αμέτρητα αδιάκριτα βλέμματα μνησικακίας, λες και σκότωσες άνθρωπο, όταν έλεγες ότι έχεις Covid-19.

Έχουν περάσει 2 χρόνια και διανύουμε τον 3ο χωρίς πολλές αλλαγές. Κάθε μέρα στην ίδια ουρά για τέστ πριν πας δουλειά, σχολείο. Γίνονται 100.000 τεστ σχεδόν κάθε μέρα αλλά αυτό δεν πτοεί τον κορονοϊό που ακάθεκτος συνεχίζει το έργο του. Ένα έργο που φαίνεται να μην έχει τελειωμό.

Ο κόσμος κουράστηκε και το δείχνει με την πρώτη ευκαιρία. Μόλις κάνει λίγο καλό καιρό αμέσως θέλει να βγει έξω και να απολαύσει. Όπως έγινε και πριν λίγες μέρες στην παρέλαση. Εκεί βρέθηκα κι εγώ. Αυτό που πρόσεξα και οφείλω να πω πως με τρόμαξε ήταν πως κανείς δεν τηρεί πλέον τα μέτρα προστασίας. Τις αποστάσεις, τις μάσκες μας, αυτές τις ‘’μικρές λεπτομέρειες’’ που μας προστατεύουν.

Αισθάνομαι πως κάτι δεν ταιριάζει σε αυτήν την εικόνα. Βλέπω μια πλαστή κανονικότητα στην οποία φερόμαστε λες και ο ιός δεν υπάρχει, αλλά από την άλλη τα κρούσματα και οι θάνατοι φωνάζουν την αλήθεια.

Για να μην συνεχίσουμε, λοιπόν να κάνουμε τρύπες στο νερό και να σπαταλάμε εκατομμύρια για να καταγράφουμε τα νούμερα, γιατί δεν κάνουμε κάτι για να μειώσουμε τα νούμερα; Εμείς οι πολίτες έχουμε την ευθύνη και την υποχρέωση απέναντι στον εαυτό μας αλλά και τους άλλους ανθρώπους, να μην ξεχνάμε ότι δεν έχουμε ξεφύγει ακόμα από τα δόντια του covid-19. Να τηρούμε τουλάχιστον να βασικά μέτρα προστασίας.

Εγώ πάντως κουράστηκα να ζω σε μια πλαστή κανονικότητα.