Δεν θα ήθελα να μείνω για πάντα νοικοκυρά

Ελιζαβέτα Ανισίμοβα

Η κ. Ναταλία Αντωνίου, ήρθε στην Κύπρο από την Ρωσία αρκετά χρόνια πριν. Εργάζεται σαν υπάλληλος στην Otkritie Bank. Μας εξιστόρησε την ζωή της μιλώντας για τις δυσκολίες που αντιμετώπισε ως μετανάστρια στην κυπριακή κοινωνία, καθώς και την εξέλιξη της στον επαγγελματικό τομέα.

Ναταλία, πως βρεθήκατε να ζείτε στην Κύπρο;

Η αλήθεια είναι πως ήταν ένα παράξενο παιχνίδι της μοίρας το πως κατέληξα στην Κύπρο, εντελώς αναπάντεχα, από μια ξαφνική αγάπη. Συνάντησα τον μελλοντικό σύζυγό μου στη Μόσχα, όταν ήρθε εκεί στις αρχές της δεκαετίας του '90 για να δημιουργήσει μια επιχείρηση. Με κάλεσαν να εργαστώ εκεί ως μεταφράστρια μόνο για τρεις μέρες οι οποίες πέρασαν πολύ γρήγορα. Η έκπληξή μου ήταν μεγάλη όταν λίγες μέρες αργότερα μου τηλεφώνησε ο επιχειρηματίας και με ρώτησε αν θέλω γίνω γυναίκα του. Ήταν μια τρέλα στην οποία είπα αμέσως ‘ναι’. Υπήρξε κεραυνοβόλος έρωτας.

Επειδή δεν μπορούσα να ταξιδέψω στην Κύπρο για να βρεθούμε, ο σύζυγός μου πετούσε στη Μόσχα αρκετά συχνά. Μετά από δύο χρόνια, τα κατάφερα να έρθω κι εγώ μια φορά. Αρχικά έπαθα ένα μεγάλο σοκ! Μετά από το κρύο κλίμα της Μόσχας, με το πράσινο, τα ποτάμια, τη βραδινή δροσιά, βρέθηκα σε ένα τόπο που έβραζε. Λατρεύω την σάουνα, αλλά η συνεχής διαμονή σε αυτήν ήταν αφόρητη. Η άφιξη μου στην Κύπρο τον Αύγουστο δεν ήταν καθόλου καλή ιδέα. Τίποτα δεν μπορούσε να με δροσίσει. Ούτε η παρουσία της θάλασσας ούτε και η μικρή απόσταση από τα βουνά. Παρόλα αυτά η γέννηση του πρώτου μου παιδιού έκανε επιτακτική την ανάγκη να μείνω στην Κύπρο κοντά στον σύζυγό μου, έτσι ώστε το παιδί να μεγαλώνει σε ένα περιβάλλον και με τους δύο γονείς του.

Συναντήσατε δυσκολίες που απορρέουν από τις νόρμες και τα πρότυπα του νησιού;

Οι Κύπριοι έχουν έχουν μεγάλες οικογένειες. Στην αρχή σχεδόν κάθε απόγευμα επισκεπτόμασταν κάποιον από τους συγγενείς. Όλοι ήθελαν να δουν από κοντά τον γιο μας, που γεννήθηκε ξανθός και ήταν ασυνήθιστο για αυτούς.

Όλοι έκαναν τις ίδιες ερωτήσεις

-Σου αρέσει η Κύπρος;

-Τι τρώτε στη Ρωσία;

-Θα δουλέψεις;

Όταν τα παιδιά μεγάλωσαν και πήγαν στο νηπιαγωγείο, κατάλαβα πως χρειάζομαι κάτι να απασχολούμαι. Ήθελα πολύ να εξελιχθώ, να μην μείνω για πάντα μια νοικοκυρά . Όταν είπα στον άντρα μου την επιθυμία μου, μου απάντησε ότι δεν είχαμε οικονομικές δυσκολίες και δεν χρειαζόταν να εργαστώ. Αυτός ήταν ένας λόγος για διαφωνία. Την τότε εποχή στην Κύπρο υπήρχε η άποψη πως οι γυναίκες δεν χρειάζεται να δουλεύουν. Εγώ όμως εναντιώθηκα σε αυτή την άποψη και ξεκίνησα να κάνω τα πρώτα μου βήματα.

Για αρχή πήγα σε σχολή ελληνικής γλώσσας. Είχα ξεκινήσει τα μαθήματα από την Μόσχα. Μέσα σε ένα χρόνο μιλούσα καλά ελληνικά. Τα πρώτα πέντε χρόνια που πέρασα στην Κύπρο, μιλούσα μόνο ελληνικά και αγγλικά, χρησιμοποιούσα τα ρώσικα μόνο όταν επικοινωνούσα με τα παιδιά μου, για να μάθουν από μικροί την γλώσσα. Αυτό με βοήθησε στην επικοινωνία με συγγενείς, αλλά παρόλα αυτά, έκανα πολλά λάθη. Είμαι ιδιαίτερα ευγνώμων στην πεθερά μου, που με φρόντιζε σαν να ήμουν παιδί της - διόρθωνε υπομονετικά τα λάθη μου στην ομιλία, μου δίδαξε την ντόπια κουζίνα στην οποία ήταν εξαιρετική . Μου έμαθε σχεδόν τα πάντα. Στην Μόσχα δεν είχα την ευκαιρία να μάθω πράγματα για το νοικοκυριό καθώς όλα αυτά τα χειριζόταν η μητέρα μου.

Σας ήταν δύσκολο να βρείτε μια καλή δουλειά στην Κύπρο ως μετανάστρια;

Ήταν πολύ δύσκολο να βρεις δουλειά χωρίς την υποστήριξη συγγενών και χωρίς φίλους. Τώρα δεν θυμάμαι καν πώς βρήκα την πρώτη μου δουλειά ως γραμματέας σε μια ρωσόφωνη εφημερίδα. Ίσως από αγγελία σε εφημερίδα. Τότε δεν είχα φίλους και γνωστούς ρωσόφωνους… Δεν υπήρχαν τόσοι Ρώσοι στην Κύπρο, καθώς ο τουρισμός μόλις είχε αρχίσει να αναπτύσσεται. Η γνώση της αγγλικής και της ελληνικής γλώσσας με βοήθησαν πολύ στη δουλειά μου. Δουλεύοντας στην εφημερίδα, απεκτησα περισσότερους φίλους και γνωστούς.

Από την εμπειρία σας, πιστεύετε ότι οι γυναίκες μετανάστριες αντιμετωπίζονται διαφορετικά στον εργασιακό χώρο;

Εργάστηκα στην εφημερίδα για περίπου 5 μήνες όταν με κάλεσαν σε μια ρώσικη τράπεζα. εκεί το περιβάλλον ήταν πολύ φιλικό. Δεν υπήρχε κακή αντιμετώπιση από οποιονδήποτε. Η δουλειά μου έδινε χαρά. το πρόβλημα ήταν αλλού. Η οικονομική και κοινωνική μου ανάπτυξη άρχισαν να ενοχλούν τον άντρα μου. Άρχισε να εκφράζει δυσαρέσκεια επειδή θεωρούσε πως λείπω πολλές ώρες από το σπίτι και δεν φροντίζω αρκετά τα παιδιά και το σπίτι και εκείνον. Όταν του ζήτησα να με βοηθήσει κι εκείνος έτσι ώστε να μοιραστούν οι ευθύνες, εκείνος είπε πως οι άντρες δεν ασχολούνται με αυτά. Οι συχνοί εκνευρισμοί και η δυσαρέσκειά του με οδήγησαν στο να πάρω την απόφαση να ζήσω χωριστά από εκείνον Νοίκιασα ένα διαμέρισμα και μετακόμισα με τα παιδιά, ενώ εκείνος μετακόμισε με τη μητέρα του.

Αισθάνεστε ικανοποιημένη με τον τρόπο ζωής και τις επαγγελματικές ευκαιρίες που έχετε αυτή τη στιγμή;

Η πρώτη κιόλας εβδομάδα της ανεξάρτητης ζωής μου έδειξε ότι το να ζεις μόνος είναι πολύ πιο εύκολο. Φυσικά, για να στηρίξω τη ζωή μου με βοήθησε η δουλειά, οι φίλοι που είχα αποκτήσει και μια νέα οπτική της ζωής. Τώρα η επικοινωνία δεν περιοριζόταν μόνο στους στενούς συγγενείς και τους γείτονες. Η καλή εκπαίδευση και η γνώση ξένων γλωσσών, ήταν πάντα ένα μπόνους όταν έψαχνα για δουλειά, για αυτό το λόγο θέλησα να εφοδιάσω τα παιδιά μου με δεξιότητες και μόρφωση.

Σας επηρέασε στον επαγγελματικό τομέα η κρίση μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας;

Όλη μου η εργασιακή δραστηριότητα στην Κύπρο κινήθηκε στον τραπεζικό τομέα, όπου και απασχολούμε ακόμη. Οι αμερικανικές και ευρωπαϊκές κυρώσεις εμποδίζουν τις δραστηριότητες της εταιρείας μας αυτή τη στιγμή. Ένας μεγάλος αριθμός εργαζομένων είναι φοβισμένοι επειδή το μέλλον πλέον είναι αβέβαιο στον εργασιακό μας τομέα.

Ας ελπίσουμε πως όλα θα πάνε όλα καλά!