Δικό μου σώμα, δικιά μου επιλογή!

Ελιζαβέτα Ανισίμοβα

Πως η κυβέρνηση της Πολωνίας, θέτει την υγεία των γυναικών σε κίνδυνο.

Το δικαίωμα της γυναίκας να έχει το έλεγχο για το σώμα της είναι ένα από τα κύρια ανθρώπινα δικαιώματα που πρέπει να έχει οποιοσδήποτε. Από την αρχή της ανθρωπότητας, το γυναικείο φύλο αντιμετώπισε μια πληθώρα δυσκολιών και περιθωριοποίησης, όπου τα θεμελιώδη δικαιώματα που κατέχει ο άνθρωπος για την υγεία του και την ζωή του, της έχουν αποστερηθεί, σε πολλούς τομείς της ζωής της. Η γυναίκα κατέληξε να πέφτει θύμα στο βωμό της κοινωνίας, καθώς οι αποφάσεις για την δική της ζωή, δεν εκφράζονται με τη δική τους φωνή. Συγκεκριμένα σε περιοχές της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μιας κοινότητας η οποία περηφανεύεται για τις αξίες και τα ιδανικά της, για την ελευθερία και τα ίσα δικαιώματα, παρατηρείται έλλειψη αυτών των αξιών. Χώρες όπως η Μάλτα και η Πολωνία, ακόμα επιμένουν να κρατούν τις συντηρητικές τους πολιτικές, εισάγοντας νομοθεσίες, που περιορίζουν και συμπερασματικά, καταπιέζουν την ελευθερία επιλογής τους.

Ας το πάρουμε από την αρχή…

Κανείς δεν μπορεί να διαφωνήσει, ότι η Πολωνία αποτελεί ένα από τα αυστηρότερα καθολικά κράτη της Ευρώπης. Η εκκλησία έχει μεγάλη επιρροή τόσο στη διακυβέρνηση όσο και στην εφαρμογή της νομοθεσίας. Να γιατί το 2020, η καθολική εκκλησία κατάφερε να επηρεάσει την κυβέρνηση της Πολωνίας, με αποτέλεσμα να εφαρμοστεί μια νομοθεσία αποτρεπτική για την έκτρωση. Βάση αυτής της νομοθεσίας, η έκτρωση απαγορεύεται σε πολλές περιπτώσεις, συμπεριλαμβανομένου και αυτές όπου υπάρχει ανώμαλη κύηση του εμβρύου. Τα κριτήρια που επιτρέπουν τον τερματισμό μιας εγκυμοσύνης είναι μόνο: σε περίπτωση αιμομιξίας, βιασμού ή αν η ζωή της εγκυμονούσας βρίσκεται σε κίνδυνο.

«Η πραγματικότητα είναι ότι, το δικαίωμα επιλογής για έκτρωση από τη μητέρα και το δικαίωμα της επιλογής του παιδιού να ζήσει, αποτελούν και τα δύο ανθρώπινα δικαιώματα. Όμως για να αποφασιστεί πιο από τα δυο δικαιώματα υπερισχύει έναντι του άλλου, εξαρτάται από τα γεγονότα της κάθε περίπτωσης ξεχωριστά» σχολίασε η κυρία Έλενα Κυριάκου, δικηγόρος, αναφερόμενη στο θέμα. Με βάση την κυβέρνηση, ο νόμος αυτός εντάχθηκε με σκοπό την μείωση των ποσοστών των εκτρώσεων σε παιδιά με νοητικά και σωματικά προβλήματα (ΑΜΕΑ) και πιο συγκεκριμένα όσα έχουν Σύνδρομο Down. Όμως η απόφαση αυτή ξεσήκωσε την κοινή γνώμη, και προέτρεψε το λαό σε μια σειρά από διαμαρτυρίες με σκοπό να ακυρώσει η πολωνική κυβέρνηση την νομοθεσία αυτή, δυστυχώς όμως χωρίς επιτυχία.

Σκληρές επιπτώσεις για της γυναίκες!

Από τότε που εισήχθει η νομοθεσία, ήταν οφθαλμοφανές ότι αυτό θα είχε τρομερές επιπτώσεις στις μεταγενέστερες αποφάσεις των γυναικών σε σχέση με την αναπαραγωγική τους υγεία.

Οι γυναίκες πλέον φοβούνται να εγκυμονήσουν εφόσον γνωρίζουν από πριν, ότι στην περίπτωση που το έμβρυο έχει οποιαδήποτε νοητική ή σωματική ανωμαλία δεν θα υπάρχει η επιλογή της έκτρωσης. Αυτό φαίνεται από το γεγονός ότι μειώνεται συνεχώς ο αριθμός των γυναικών που προχωρούν σε προγεννητικό έλεγχο.

Η Urszula Grycuk, συντονίστρια της διεθνούς υπεράσπισης, στην Ομοσπονδία Γυναικείου και Οικογενειακού Προγραμματισμού (Federa) στην Πολωνία είπε σχετικά με το θέμα στο Euronews.

«Αυτό συμβαίνει επειδή δεν θα μπορέσουν να κάνουν κάτι σε περίπτωση επιπλοκής και η γυναίκα θα αναγκαστεί να προχωρήσει με την εγκυμοσύνη μέχρι το τέλος ότι και να συμπεριλαμβάνει αυτό». Αυτός ο νόμος επηρέασε περισσότερο νεαρές γυναίκες που ζούσαν σε απομονωμένες περιοχές της Πολωνίας, σε κατάσταση φτώχιας ή αυτές που είναι μέρος κάποιας μειονότητας οι οποίες, σε αντίθεση με τις υπόλοιπες γυναίκες δεν μπορούν να διαφύγουν στο εξωτερικό για να πραγματοποιήσουν την άμβλωση.

Εξιλαστήρια θύματα του νόμου, το γυναίκειο φύλο…

Δυστυχώς, η νέα αυτή νομοθεσία έγινε ο λόγος για τον μάταιο χαμό αρκετών γυναικών. Ενώ τέθηκε σε ισχύ με σκοπό να ‘’σώσει παραπάνω ζωές’’, στο τέλος αποδείχθηκε ότι κάνει το ακριβώς αντίθετο. Η Αγκνιεσζκα, 37 ετών, πέθανε στο τοκετό εξαιτίας σηψαιμίας. Συγκεκριμένα ήταν έγκυος σε δίδυμη κύηση ώσπου το ένα από τα έμβρυα που κυοφορούσε πέθανε και όπως ήταν φυσικό ζήτησε από τους γιατρούς να προχωρήσουν σε έκτρωση. Εκείνοι αρνήθηκαν φοβούμενοι την επιβολή κυρώσεων.

Από τη μια το νομοθετικό πλαίσιο της Πολωνίας προστατεύει τα δικαιώματα του αγέννητου μωρού, αλλά περιορίζει το δικαίωμα της κυοφορούσας γυναίκας, και ως αποτέλεσμα θύματα όπως η 37χρονη Αγκνιεσζκα, είναι δυστυχώς σχεδόν σίγουρο ότι θα τύχουν ξανά.

‘’Η αλήθεια είναι ότι η Πολωνία κατέχει μέχρι σήμερα το τίτλο του κράτους με τα αυστηρότερα νομοθετικά συστήματα της Ευρώπης. Οι πολίτες επιλέγουν να μεταβαίνουν σε γειτονικά κράτη ούτως ώστε να προχωρήσουν σε έκτρωση’’ πρόσθεσε η κ. Κυριάκου. Επιπρόσθετα, κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί ότι το έμβρυο έχει δικαίωμα να ζήσει. Όμως τι πρέπει να γίνει στην περίπτωση που η κυοφορούσα μητέρα είναι κορίτσι 10 ετών το οποίο έχει υποστεί βιασμό από τον πατριό του και ως εκ τούτου έμεινε έγκυος;

Ας συμπεράνουμε…

Δεν είναι μυστικό πως η νομοθεσία της κυβέρνησης της Πολωνίας είναι άκρως καταπιεστική. Ο νόμος αυτός δεν επηρεάζει μόνο τις μελλοντικές μητέρες αλλά επηρεάζει και εκείνες τις γυναίκες, που είχαν στα σχέδια τους να κάνουν παιδιά.

Πολλές γυναίκες έπαψαν να επιθυμούν να κάνουν παιδιά και οικογένεια, με το φόβο πως αν κάτι πάει στραβά, δεν θα μπορέσουν να ζητήσουν την απαραίτητη βοήθεια, και ως εκ τούτου βάζουν σε κίνδυνο την υγεία τους. Πάνω από 30.000 γυναίκες αναζήτησαν λύση στο εξωτερικό, ενώ αυτές που δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα, αναγκάζονται να υποστούν τις συνέπειες.

‘‘Τα ανθρώπινα δικαιώματα και ο σεβασμός τους αποτελούν θεμελιώδη στοιχεία τόσο του ευρωπαϊκού καθεστώτος όσο και σε παγκόσμια κλίμακα και είναι όφελος της κάθε κυβέρνησης να προωθεί μια πιο ανθρωπιστική προσέγγιση χωρίς διακρίσεις και εξαιρέσεις’’ πρόσθεσε στο τελευταίο της σχόλιο η κ. Κυριάκου. Στο τέλος, η ιστορία επαναλαμβάνεται, και η μοίρα της γυναίκας πέφτει για ακόμη μια φορά στα χέρια των άλλων, και η μόνη επιλογή είναι να υπακούσει.